Εδώ και 2 χρόνια είχα καθαρή εικόνα για τους στόχους και τις προσδοκίες μου. Ήθελα, ιδιαίτερα τον τελευταίο μήνα να επουλωθούν οι ανοιχτές πληγές και να γινόμουν όπως ήμουν παλιά. Όμως το τριήμερο που μας πέρασε με έκανε να αναθεωρήσω και αντί να επουλώσω τις πληγές θα πετάξω όλο τον παλιό μου εαυτό γιατί κατάλαβα πως ήμουν εγκλωβισμένος μέσα σε τέσσερις τοίχους χωρίς ελπίδα φυγής. Η απόφαση για ριζική αλλαγή πάρθηκε μέσα σε περίπου ένα δευτερόλεπτο, χωρίς δεύτερες σκέψεις και πισωγυρίσματα Θα συνεχίσω να είμαι όπως και πριν με την διαφοροποίηση πως θα είμαι πιο κοινωνικός και όχι όπως ήμουν, μίζερος και σε τελική ανάλυση, μόνος.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω το παρελθόν ούτε και θέλω. Το παρελθόν είναι αυτό που σε έφτιαξε και σε δόμησε είναι όμως και αυτό που σε αφήνει πίσω και δεν μπορείς να βρεις την δύναμη και το κουράγιο να σηκωθείς και να κάνεις βήματα μπροστά, αντίθετα είναι σαν μια κινούμενη άμμος που σε τραβά προς τα κάτω και εσύ απελπισμένος φωνάζεις "ας γίνει ένα θαύμα να σωθώ". Χωρίς να προσπαθήσεις και να κουραστείς δεν καταφέρνεις με τίποτα να φύγεις από τις εμμονές που έχεις.
Να προχωρήσω είναι ο καινούργιος μου σκοπός και να μην παραμείνω σε αυτή την άθλια κατάσταση που είμαι τώρα. Η τελευταία εναλλακτική δεν θέλω να είμαι πάλι αλλά νομίζω πως άρχισε ο τροχός να γυρίζει....
«Η μοίρα οδηγεί εκείνον που την ακολουθεί και σέρνει εκείνον που αντιστέκεται»
Πλούταρχος
Εγώ αντιστάθηκα και έχασα....
